Vlucht

9 maart. Negen maart. Négen maart...

Bij het plannen van zo´n grote reis houd je er natuurlijk rekening mee dat er uiteindelijk ook een dag komt dat je echt moet gaan vertrekken, maar toch blijft allemaal moeilijk te bevatten wanneer die dag is aangebroken. Na maandenlange voorbereidingen en (uiteraard) een mooi stukje last minute crisis-management was het ook voor mij zo ver. Ik ging naar India.

De vlucht Düsseldorf-München-Goa verliep gladjes. Vanaf München was mijn gedeelte van het vliegtuig toevallig bijna leeg, dus ik zat voor mijn gevoel business-class. Exclusief welkomstdrankje dan. Het enige ongerief dat ik op mijn vlucht tegenkwam had ik aan mezelf te danken: ik had namelijk niet gecheckt hoe lang het kabeltje van mijn oordopjes waren, dus toen ik deze probeerde in te pluggen kwam ik erachter dat ik maximaal 20 cm van mijn laptopscherm kon zitten voordat ze eruit vielen. Het zijn de kleine dingetjes...

Enfin, eenmaal aangekomen op Dabolim verliep de douanecontrole precies zo chaotisch als verwacht en na ellenlang wachten stond ik buiten in een klamme hitte (om 2u 's nachts). De taxirit vanuit het vliegveld naar mijn guesthouse bleek een onverkapte dollemansrit en tevens ook de doodsteek voor mijn aspiraties om hier ooit nog eens een scooter te huren. Uiteindelijk kwam ik om half 4 aan bij Guesthouse Afonso in Panjim.

Moe maar voldaan vlijdde ik me neer op mijn bed, ventilator op stand max, en viel ik in slaap. Ik ben in India...